Pocztówka z wycieczki. Smolnik nad Sanem.

Historyczną wieś Smolnik lokowano przed 1580 rokiem na prawie wołowskim* w obrębach dóbr Kmitów.
Spis z 1921 roku wykazał, że wieś liczyła 82 domy i 520 mieszkańców, głównie grkokatolików.
W latach 1945 - 1951 miejscowość leżała na terenach ZSRR. Obecna nowa osada Smolnik leży ponad 1km na północ od pierwszego położenia.
Na starym miejscu pozostała jedynie cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem świętego Michała Anioła z 1791 roku.
Cerkiew w Smolinkach jest jedyną zachowaną w Bieszczadach w tak zwanym typie bojkowskim**.

Cerkiew jest budową trójdzielną o konstrukcji zrębowej, postawionej na kamiennej podmurówce. Nawę i prytwor przykrywką dachy namiotowe, całość budowli spięta została dachem okapowym wspartym na rysiach.

Wewnątrz zachowała się polichromia z XVIII wieku oraz obraz Wniebowzięcia Matki Boskiej z 1748 roku. Dwie ikony ze smolnickiej cerkwi znajdują się obecnie w Muzeum Sztuki w Lwowie: Zaśnięcie Marii Panny z 1547 roku oraz Matka Boska Hodegetria, również z okolic roku 1547. Ikony Apostołów z rzędu Deesis znajdują się w muzeum w Łańcucie, natomiast Przy cerkwi prowadzone są obecnie prace konserwatorsko-remontowe. Carskie wrota oraz tabernakulum pochodzą natomiast z innych świątyń. 

*Prawo wołoskie – prawo osadnicze; zbiór norm regulujący stosunki pomiędzy właścicielem a osadnikami (najczęściej byli to Wołosi, Rusini, Bojkowie, Huculi).

**Bojkowie – grupa etniczna górali mieszanego pochodzenia: rusińskiego i wołoskiego, zamieszkująca Karpaty Wschodnie od Wysokiego Działu w Bieszczadach na zachodzie, do doliny Łomnicy w Gorganach. Na zachodzie sąsiadowali z Łemkami, na wschodzie z Hucułami.

21 czerwca 2013 cerkiew w Smolniku nad Sanem została wpisana na listę UNESCO.

Termin zwiedzania cerkwi należy uzgodnić z wyprzedzeniem
z Panem Adamem Bartnikiem, tel. +48134610212.
W każdą niedzielę lipca i sierpnia świątynia otwarta jest w godzinach 9.00 – 17.00.